Eurogroup του 1878 σε περιγραφή Γεωργίου Σουρή!

   Στην εποχή του μεγάλου σατυριστή το Βερολίνο, αποτελούσε μια σταθερή οικονομική αξία όπως και σήμερα. Παρομοίως και ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ) νυν ΔΝΤ, προς τον οποίο τρέφαμε έκπαλαι ιδιαίτερη αγάπη... Η οσφυοκαμψία δε των αρχόντων, έδινε και τότε τον τόνο στην πολιτική ζωή του τόπου. Ενώ, την παροχή ολίγου προγονικού φωτός που απλόχερα είχαμε μεταδώσει στους εταίρους μας, αφότου κατέβηκαν απ’ τα δέντρα, φροντίζαμε να τους την υπενθυμίζουμε σε κάθε ευκαιρία, συνεπικουρούσης και της πρόσφατης ανακάλυψης των Μυκηνών από τον Ερρίκο Σλήμαν. 
   Σ' αυτό λοιπόν το πολιτικό περιβάλλον εξουσιοδοτούσε η ευρεία συγκυβέρνηση του 1878 τον Θεόδωρο Δεληγιάννη (μετέπειτα πρωθυπουργό), όπως μεταβεί στο Συνέδριο του Βερολίνου για να υποστηρίξει τις ελληνικές θέσεις, γεγονός που ο «Ρωμηός» του Γεωργίου Σουρή το σχολίασε δεόντως και όπως πάντα ποιητικώς!
   Εμείς, παραδίδουμε προς νέα, επετειακή δημοσίευση, το έκτακτον ποίημα «Βερολίνον», τονισμένο και συγχρονισμένο συμφώνως προς τα καθ' ημάς...

ΒΕΡΟΛΙΝΟΝ

Πάρτε τ' ἄρματα

Πάρτε τ' ἄρματα ἀμέσως, φίλοι παῖδες τῶν Ἑλλήνων,

καί ἐπέρασαν αἱ ὧραι τῶν αἱμάτων καί τῶν θρήνων.

Τῆς ἀγρίας μας πτωχείας ἄς ἀφήσωμε τά μέρη,

ποῦ καπνίζουνε τά τζάκια καί οὐδέν καλοριφέρι,

κι ἄς πατήσωμεν μέ δάφνας εἰς τήν γῆν τῶν Γερμανῶν,

ἴνα διαπραγματευθῶμεν μ' ἐντολήν ἀπ' τόν λαόν.

Ὅλοι εἴμαστε ξεφτέρια καί ἀκίνητοι σάν βράχοι,

ἤσαν τίποτε ἐμπρός μας καί οἱ Μαραθωνομάχοι·

Πάρτε τ' ἅρματα ἀμέσως εἴπαμ' ὅλοι μ' ἕνα ποῦρο,

κι ἡ Εὐρώπη θέ ν' ἀφήσει καί γιά μᾶς μία χούφτα γιοῦρο.

Ἡσυχία, κι ἄν τόν λόγο τῆς τιμῆς τῆς παραβεῖ,

φόρα πάλι εἰς τίς βοῦτες καί εἰς τήν διαπλοκή.

Εἰς τόν Κον Τσιπραλέξην

Φεύγεις, φεύγεις, Τσιπραλέξη, καί μᾶς πᾶς στό Βερολίνον,

νά προβάλεις τάς δικαίας ἀπαιτήσεις τῶν Ἑλλήνων,

καί ὁ κάθε πατριώτης τήν πατρίδα μακαρίζει,

καί χαρούμενος μέ γέλοιο τ' ὄνομά σου ψυθιρίζει.

Μά κι' ἐγώ μαζί μέ ὅλους σάν θεότρελος γελῶ

Καί φωνάζω «Τσιπραλέξη, κατευόδιο σου καλό».

Τό Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τῶν Ἐκλογῶν 1981

Η παρακολούθηση του
Ευαγγελικού αναγνώσματος...

   ΚΥΡΙΑΚῌ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Ἐκ τοῦ κατὰ Ζάχον Χατζηφώτιον ἁγίου Εὐαγγελίου τό ἀνάγνωσμα (Δ΄, 7-8)*:

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐσπέρας γενομένης Κυριακῆς, μηνός Ὀκτωβρίου, ἡμέρας δεκάτης ὀγδόης καὶ ἔτους χιλιοστοῦ ἐνεακοσιοστοῦ ὀγδοηκοστοῦ πρώτου, συμβούλιον ἔλαβον οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι, πασῶν τῶν ἐκλογικῶν περιφερειῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας, καὶ καταμετρήσαντες τάς ψήφους τοῦ λαοῦ, προσῆλθον εἰς τήν τηλοψίαν καὶ ἐλάλησαν οὕτως:

   Ἐγγεγραμμένοι –εἶπον– πέντε ἐκατομμύρια ἀγράμματοι, ἀνόριμοι καὶ ἐπιπόλαιοι Ἕλληνες, οἵτινες ψηφίσαντες, οὐχί κατὰ συνείδησιν, ἀλλά ἕνιοι κατὰ συμφέρον, ἕνιοι κατ’ ἄρνησιν, οἱ πλείονες δέ κατὰ βλακώδη κρίσιν, ἀπέδοσαν τῷ τόπῳ Κυβέρνησιν ἀνατέλλοντος πρασίνου ἡλίου, ὅ ἐστί μεθερμηνευόμενον ΠΑΣΟΚ.
   Καὶ εἶπεν ὁ ἐκ Καστρίου Ἀνδρέας ὁ Ἀρχιερεύς:
   «Ἀμήν, Ἀμήν λέγω Ὑμῖν λαέ μου, σήμερον μεθ’ ἐμοῦ ἔση ἐν τῷ παραδείσῳ. Παράδεισος γάρ ἐστί ἡ ἐξουσία, ἥν μεθ’ ἐμοῦ ἀσκήσετε».

  Ταῦτα εἰπῶν, ἀπῆλθεν εἰς τό ἐν Καστρίῳ Πραιτόριον ἵνα… προσευχηθεῖ. Ἥν δέ ναός ἐκεῖσε, Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς ἤ Μαρίας τῆς τοῦ Σουμελᾶ, ἥν Ἀνδρέας γονυπετήσας, προσεκύνησε. Καὶ αὖθις σκότος ἐγένετο ἐφ’ ὅλην τήν γῆν, τοῦ ἡλίου ἐκλείποντος τό δέ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο.

 Ἰδών γάρ τό γενόμενον –Ράλλης ὁ ἐκατόνταρχος– φωνήσας φωνῆ μεγάλη εἶπεν αὐτῶ:

  «Πάτερ… ἀφοῦ… δέν παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῡ τό ποτήριον τοῦτο…, θά τό πίω· Πικρόν γάρ ἐστί τό ποτήριον τῆς ἀπωλεσθείσης ἐξουσίας».

 Ταῦτα δέ λαλήσας, προσέθηκεν. «Εἰς χείρας σου, Πάτερ, παρατίθεμαι το πνεῦμα τῆς ἐξουσίας».
  Ταῦτα γάρ εἰπών ἀπῆλθεν… συγγράψαι. Αὖθις δέ φωνή λαοῦ καὶ ὄχλου ἠκούσθη κράζουσα οὐ, οὐ, οὐ. Ὅθεν πάντα ταῦτα ἐγεγόνασι ἵνα πληρωθῆ τό ρητόν, ὑπό προφήτου λέγοντος, ὅτι πρίν ἀλέκτωρ φωνῆσαι… (δηλαδή) οὐ, οὐ καὶ οὐ, ἀπαρνήσει με»!

* Η  περικοπή ελήφθη από τις σελίδες 7-8 του Δ΄ φύλλου της ιεράς και δυσευρέτου βίβλου του Ζάχου Χατζηφωτίου, «Η ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΡΑΪΧ», Α΄ Έκδοση (Φ. Πατσούρης), 1983

Υ.Γ. Δεν θα τελεστεί η ακολουθία της αποδόσεως ως είθισται στις μεγάλες εορτές.

_Επιμέλεια babiscook_19-1-2015_

Το τελευταίο άγιο Δωδεκαήμερο της Σμύρνης (1921-1922)

Η παραλία της Σμύρνης προ του 1922, με την Αγία Φωτεινή στα αριστερά
και τον Άγιο Γεώργιο στα δεξιά

   Καμιά φορά, η αγαθή τύχη πρέπει να συνεργήσει καθοριστικά για να διασωθούν και διαδοθούν ιστορικές στιγμές, που υπό άλλες συνθήκες θα παρέμεναν παντελώς άγνωστες. Εν προκειμένω, ο κληρωτός στρατιώτης της κλάσεως του 1922, Νικόλαος Ζευγαδάκης, είναι το πρόσωπο που κατέγραψε στο ημερολόγιό του με απαράμιλλη ακρίβεια, τις χριστιανικές εορτές και τελετές του τελευταίου έτους της Σμύρνης (1921-1922), στους μεγαλύτερους ναούς της οποίας εκκλησιάσθηκε κατά την εκεί παραμονή του αναμένοντας να προωθηθεί στο μικρασιατικό μέτωπο. Αυτές τις προσωπικές του εμπειρίες και εντυπώσεις τις δημοσίευσε για πρώτη φόρα το 1975*. Η δε συμβολή της αγαθής τύχης, έγκειται στην ιδιότητα του συγγραφέα ως θεολόγου, αλλά και ως βαθέος γνώστη, μέχρι και των λεπτομερειών, της τελετουργικής τάξης της Εκκλησίας, ως επίσης και της βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής.

   Μεταφερόμαστε στις 25 Δεκεμβρίου του 1921, Σάββατο, ανήμερα των Χριστουγέννων. Στον ιστορικό Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Φωτεινής της Σμύρνης, οι καμπάνες δηλώνουν την έναρξη του όρθρου στις 5 π.μ. και όχι τη συνήθη νυκτερινή ώρα (3ην μεταμεσονύκτιον) όπως παλαιότερα, για λόγους ασφαλείας:

   «Ήτο νύκτα βαθεία ακόμη, όταν έφθασα εις την Αγίαν Φωτεινήν, ανεγινώσκετο δε τότε το Ευαγγέλιον του Όρθρου. Οι ψάλται, ρασοφορούντες, έψαλλον σεμνοπρεπώς και ευτάκτως. Ο ναός βαθμιαίως επληρούτο από τους συρρέοντας ευσεβείς Σμυρναίους.

   Μετ’ ολίγον, υπό τον ήχον μιάς συντόμου κωδωνοκρουσίας, κατήλθε και εχοροστάτησεν ο αείμνηστος Εθνομάρτυς Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος Καλαφάτης, ιεράρχης λίαν ευπαρουσίαστος και επιβλητικώτατος. Ο αρχιερεύς εισήλθεν εις τον Ναόν, προπορευομένου, κατά την πατριαρχικήν τάξιν, του διβαμβούλου, το οποίον κατόπιν ετοποθετήθη προ του Θρόνου, ηυλόγησε δε, προ της χοροστασίας, δια σταυρού, τον οποίον έφερε προς τούτο εις τον διακόνων.

   Η Θ΄ Ωδή και το Εξαποστειλάριον εψάλησαν, κατά την τάξιν υπό του χοροστατούντος αρχιερέως. Προ των πασαπνοαρίων εις κανονάρχης, στας απέναντι του αρχιερέως, τον προσεφώνησε δια του «Κέλευσον».

   Αφού εψάλη, χωρίς προηγουμένως να απαγγελθή, ως πολλαχού γίνεται, το «Σήμερον ο Χριστός εν Βηθλεέμ γεννάται εκ Παρθένου» μέχρι του «βοώμεν», ήρχισεν ο Πρωτοψάλτης εις ήχον δεύτερον και σύντομον μέλος, αλλ’ εις πανηγυρικόν τόνον, την Δοξολογίαν αμέσως από του «Δόξα εν υψίστοις Θεώ».

   Αι δύο Μικραί Συναπταί εν τη αρχή της Λειτουργίας απηγγέλθησαν υπό του β΄ διακόνου προ της Ωραίας Πύλης, του κλήρου απελθόντος εις το Ιερόν μετά την πρώτην. Εψάλη κατόπιν το «Η Γέννησίς Σου, Χριστέ ο Θεός ημών», εκ τρίτου και έγινεν η είσοδος του Ιερού Ευαγγελίου, καθ’ ήν ο αρχιερεύς ήλθεν εν τω μέσω του ναού. Τα του βήματος ακολούθως εψάλησαν υπό του αρχιερέως και του συλλειτουργούντος κλήρου. Κατά την εκφώνησιν «Ότι Άγιος ει ο Θεός ημών» ο αρχιερεύς είπε «και Σοι την δόξαν αναπέμπομεν». Σημειούται η τηρηθείσα τάξις και όπου αύτη δεν υπήρξεν αυστηρώς υποδειγματική.

   Κατά την Θ. Λειτουργίαν το «Κύριε, Κύριε, επίβλεψον εξ ουρανού» απηγγέλθη υπο του αρχιερέως εν απλώ και χαμηλώ τόνω, ενώ οι εν τω Ι. Βήματι έψαλλον αργότερα το «Όσοι εις Χριστόν». Τα αρχιερατικά «Κύριε σώσον τους ευσεβείς» ελάλησαν ομοιοτύπως και τας τρεις φοράς. Δεν εψάλη δηλαδή, το «Κύριε σώσον τους Βασιλείς». Εκ του Συνθρόνου εις το οποίον είχεν απέλθη ο αρχιερεύς εψάλη και η Φήμη του Μητροπολίτου, επαναληφθείσα κατόπιν υπό των χορών, έχουσα δε ούτω:

   «Χρυσοστόμου του Πανιερωτάτου και θεοπροβλήτου Μητροπολίτου της αγιωτάτης Μητροπόλεως Σμύρνης· Υπερτίμου και Εξάρχου Ασίας, ημών δε Πατρός και Ιεράρχου, πολλά τα έτη».

   Μετά τον πολυχρονισμόν των Βασιλέων ανεγνώσθη από της Ωρ. Πύλης υπό του αρχιδιακόνου προτρεπτική εγκύκλιος της Ι. Μητροπόλεως Σμύρνης υπέρ καταβολής του οβολού των πιστών εις τον διενεργούμενον από ετών κατά την σημερινήν εορτήν εις τους ιερούς ναούς φιλανθρωπικόν έρανον.

   Το Ευαγγέλιον ανεγνώσθη απ’ άμβωνος υπό του αρχιδιακόνου Βασιλείου, του από του 1926 Μητροπολίτου Φλωρίνης, όστις και κατ’ αυτήν την ευαγγελικήν ανάγνωσιν προετίμα, ουχί ορθώς βεβαίως, αντί της καθιερωμένης, εμμελούς, την απλην και σύντομον απαγγελίαν. Μετά το Ευαγγέλιον ο β΄ χορός έψαλε χύμα το «Δόξα Σοι, Κύριε», ο δε α΄ χορός το «Εις πολλά έτη», εις το μέλος του «Δόξα Σοι Κύριε».

   Κατόπιν ο αείμνηστος Ιεράρχης, φέρων την αρχιερατικήν μίτραν και την ποιμαντορικήν ράβδον, ωμίλησεν από του θρόνου επί τη εορτή των Χριστουγέννων, ορμηθείς εκ του λαμπρού της εορτής ύμνου, του υπό Γρηγορίου του Θεολόγου ποιηθέντος, «Χριστός γεννάται δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε», τον οποίον ηρμήνευσε και ανέπτυξε ρητορικώτατα.

   Η κατά το θείον κήρυγμα -σημειωτέον και τούτο- παρά την κρατούσαν τάξιν, μιτροφορία αύτη του Σμύρνης Χρυσοστόμου πόρρω απείχεν οιασδήποτε ματαιοδόξου επιδείξεως, δεδομένου ότι ούτος όχι ως τι διάδημα βασιλικόν, αλλ’ ως ακάνθινον στέφανον, του χρόνου μάλιστα ήδη του μαρτυρίου εγγίζοντος, εθεώρει και ησθάνετο τάυτην. Εσχημάτισα κυρίως την τοιαύτην αντίληψιν αργότερον, ότε έλαβον γνώσιν των ακολούθων μνημειωδών λόγων του μεγάλου Ιεράρχου προς τον χειροτονήσαντα αυτόν τω 1902 αρχιερέα Οικουμενικόν Πατριάρχην Ιωακείμ τον Γ΄: «Εν όλη τη καρδία και εν όλη τη διανοία θα υπηρετήσω την Εκκλησίαν και το Γένος και η μίτρα, την οποίαν αι άγιαι χείρες σου εναπέθεσαν επί της κεφαλής μου, εάν πέπρωται να απολέση ποτέ την λαμπηδόνα των λίθων της, θα μεταβληθή εις ακάνθινον στέφανον μάρτυρος ιεράρχου»…

   Ο σεπτός εν Σμύρνη Μητροπολιτικός Ναός της Αγίας Φωτεινής ήτο, εν σχέσει προς τους λοιπούς ναούς της πόλεως, είδος Πατριαρχικού Ναού και γεραράς και συντηρητικής κατά πάντα Μητρός Εκκλησίας. Εψάλετο πάντοτε βυζαντινή μουσική, άνευ οιασδήποτε αρμονίας (δευτέρας έστω, φωνής), ουδεμία περικοπή εις τα απαγγελόμενα ή ψαλλόμενα εγίνετο ποτέ, ετηρείτο δε ευλαβώς η τε γραπτή και άγραφος τελετουργική τάξις.

   Επίσης ετελείτο εν αυτώ καθημερινώς η Θ. Λειτουργία (εις τα εκατέρωθεν κλίτη), ως επίσης και εις τον γειτονικόν αρχαιοπρεπή Ναόν του Αγίου Γεωργίου.

   Εψάλη επομένως ο Χερουβικός Ύμνος -σχετικώς μάλλον συντόμως- και το Κοινωνικόν «Λύτρωσιν απέστειλε Κύριος», εις ήχον α΄».