30.9.13

Βλακοκρατία, το ανάχωμα κατά της Αξιοκρατίας.

  «Ἡ Τεράστια Κοινωνικὴ Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ». Η αναφορά αυτή αποσκοπεί στην εισαγωγή στο πνεύμα και την έτι περαιτέρω διάδοση της διαχρονικής κοινωνιολογικής σκέψης του οξυδερκούς επιστήμονα Ευάγγελου Λεμπέση.
 Βάση της κοινωνιολογικής αυτής προσέγγισης -περί βλακείας δηλαδή ο λόγος- αποτελεί ο νόμος του Κοινωνικού Διαφορισμού (διαφοροποίησης), ο οποίος προϋπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει στο διηνεκές εκ των πραγμάτων. Στη γλώσσα του κοινωνικού διαφορισμού, αν απουσίαζε η ομάδα των βλακών δεν θα υφίστατο διαφορισμός «διότι ἀντὶ τῆς ἀνισότητος, θὰ ὑπῆρχεν ἰσότης, ἔστω καὶ ἐκ τῶν ἄνω, δηλαδὴ θὰ ἦσαν ὅλοι εὐφυεῖς, ὅπερ ἀπὸ τῆς ἀπόψεως τοῦ διαφορισμοῦ είναι ίδιο καὶ τὸ αὐτό: ὡς νὰ ἦσαν ὅλοι βλᾶκες· διότι ὁ διαφορισμὸς ἀπαιτεῖ ρητῶς καὶ εὐφυεῖς καὶ βλάκας». Θα εξέλειπε δηλαδή η δυνατότητα της σύγκρισης δια της αντιπαραβολής των δύο αυτών μεγεθών.  Η ύπαρξη αυτού του θεμελιώδους νόμου της κοινωνικής ανισότητος, εκτός του ότι υφίσταται εκ φύσεως, είναι και αναγκαία γιατί εκ της ανισότητας πηγάζει η εκμετάλλευση και χωρίς την εκμετάλλευση δεν μπορεί να υπάρξει πολιτισμός[...]

8.9.13

«Ἠγοράσθητε τιμῆς...»

   Ο Σταυρός του Κυρίου δεν είναι μόνον το ιερόν μας έμβλημα, το ιερόν σύμβολον της χριστιανικής μας πίστεως. Είναι προ πάντων θυσιαστήριον επί του οποίου η άπειρος αγάπη του Θεού εθυσίασε δι' ημάς τον Υιόν Αυτού τον μονογενή. Είναι το μέσον δια του οποίου επληρώθη το «λύτρον ἀντὶ πολλῶν» και εξηγοράσθη το ανθρώπινον γένος εκ της δουλείας της αμαρτίας και των συνεπειών αυτής. Και ακριβώς κατ' αυτήν την πανσεβάσμιον εορτήν της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού καλούμεθα να προσέξωμεν αυτήν την αλήθειαν: της εξαγοράς ημών δια του Σταυρού του Κυρίου και των υποχρεώσεων μας που πηγάζουν εξ αυτής. 


   Ο Απόστολος Παύλος με δύο λέξεις εκφράζει την μεγάλην αυτήν αλήθειαν· «ἠγοράσθητε τιμῆς», λέγει (Α΄ Κορ. στ΄ 20). Έχετε εξαγορασθή με κάτι πολύτιμον και ανεκτίμητον· με το αίμα, με την θυσίαν, με τον σταυρόν του Σωτήρος Χριστού. Ως γνωστόν, το ανθρώπινον γένος, ένεκα της αμαρτίας, εβαρύνετο με μίαν βαρείαν ενοχήν και μίαν φοβεράν καταδίκην. Ήτο καταδικασμένον εις απώλειαν, ως ένοχον δια την παράβασιν της εντολής του Θεού. Και εχρειάσθη βαρύ τίμημα δια την απαλλαγήν των ανθρώπων εκ της καταδίκης. Δεν ήτο δυνατόν ούτε άγγελος ούτε αρχάγγελος ούτε οιαδήποτε άλλη ύπαρξις να εξηγοράσει ημάς εκ της κατάρας του θανάτου. Διότι η αμαρτία ως προσβολή του ανθρώπου κατά του απείρου Θεού, είναι κάτι το πολύ βαρύ· κάτι το οποίον δια να ζυγισθεί, δεν υπάρχει άλλος ζυγός, παρά μόνο ο σταυρός του Κυρίου. Δια να ευρεθεί το βάρος και το αντιστάθμισμα της ενοχής λόγω της αμαρτίας, εχρειάσθη η θυσία του Μονογενούς Υιού του Θεού, η οποία όταν ετέθη επάνω εις την ζυγαριάν του σταυρού, έκλινεν η πλάστιγξ υπέρ ημών και εξηγοράσθη το ανόμημα και η καταδίκη του ανθρωπίνου γένους. Ο Απόστολος Πέτρος διατυπώνει πλατύτερον την αλήθειαν αυτήν και λέγει· «οὐ φθαρτοῖς ἀργυρίῳ ἤ χρυσίῳ ἐλυτρώθητε... ἀλλὰ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ» (Α΄ Πέτρ. α΄ 18). Την ενοχήν σας και την καταδίκην σας δεν την εξηγοράσατε με χρυσόν ή άργυρον, αλλά με το ανεκτίμητον Αίμα του αμώμου και ασπίλου Χριστού.
   Όταν όμως κανείς αγοράσει κάτι, είναι πλέον δικό του· του ανήκει εξ ολοκλήρου. Επομένως, εφ' όσον ο Χριστός μας εξηγόρασε, πρέπει να είμεθα τελείως δικοί του. Τούτο τονίζει ο Απόστολος Παύλος, όταν μας λέγη «οὑκ ἐστὲ ἑαυτῶν» - δεν ανήκετε στον εαυτόν σας· «ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς» - διότι έχετε εξαγορασθή με πολύτιμον αντίτιμον. Άρα γε ενθυμούμεθα ότι δεν πρέπει να έχωμεν χωριστήν θέλησιν, αντίθετον προς το θέλημα Εκείνου, ο Οποίος μας εξηγόρασε και εις τον Οποίον ανήκομεν εξ ολοκλήρου;

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Από το βιβλίο «ΕΟΡΤΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ, Κηρύγματα ἐπὶ ταῖς ἐορταῖς», Α' Έκδοσις Ιδιωτική 1964  (σελίδες 181-182), του τότε Αρχιμ. Νικόδημου Λ. Βαλληνδρά, μετέπειτα Μητροπολίτη Πατρών, του οποίου η συγγραφή όπως διαβάζουμε στον πρόλογο, ήχθη εις πέρας Εν Αθήναις, τη 14η Σεπτεμβρίου σωτηρίου έτους 1964.
_Επιμέλεια babiscook_  8-9-2013_
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

«ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΧΡΗΝΑΙ ΜΗΔΕΝ ΦΡΟΝΕΙΝ ΘΝΗΤΟΝ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤ' ΑΘΑΝΑΤΑ» (Ο Άρχων πρέπει τίποτε να μη σκέπτεται ως θνητός, αλλά ως αθάνατος), Βίας ὁ Πριηνεὺς 625-540 π.Χ.

X