Προσκυνητές ανηφορίζουν από τα έρημα δρομάκια κατά τον επιβλητικό ναό της Μεγαλόχαρης και πρέπει για να φτάσουν και ν' ασπαστούν το θαυματουργό εικόνισμα, πρώτα ν' αντικρύσουν μάτια ονειροπαρμένα, τρελά, μορφές σουρωμένες, αποχαυνωμένες, επιληπτικές, κινήσεις ασταθείς και πασπατέματα τυφλών, μέλη παράλυτα, κορμιά κεραυνόπληχτα - όλη με μιά λέξη τη δραματική πινακοθήκη των ανίατων, που η επιστήμη έχει καταδικάσει και δεν έχουν άλλη καταφυγή κι' ελπίδα έξω από το θαύμα.
 |
| Ιερά Αγρυπνία στην Μεγαλόχαρη της Τήνου |
Στο φως του καντηλιού, που καίει μπροστά στο εικονοστάσι αστράφτουν τα βαρύτιμα πετράδια που σκεπάζουν την εικόνα, μαζί με βασιλικά αναθήματα. Προσδοκίες και ευχαριστίες κρέμονται από τους πολυελαίους: ασημένια καράβια, χρυσά χέρια,
μαλαματένια πόδια, κεφάλια, μάτια, ομοιώματα κοριτσιών, ανδρών, παιδιών, ων ουκ έστιν αριθμός.
Μέσα σε τέτοια μυστηριακή σκηνογραφία, σημειώνει ο συνταξιούχος τότε στρατιωτικός και μετέπειτα πρωθυπουργός, Ιωάννης Μεταξάς στο ημερολόγιο του, δεκαεννιά ακριβώς χρόνια πριν η θεία δίκη τιμωρήσει εκείνους που τόλμησαν να βλάψουν το απαραβίαστο καράβι: «1921, 15 Αυγούστου, Κυριακή - Χθές νύκτα έγινε θαύμα. Ένα κορίτσι τρελό έγινε καλά. Η Κυριακούλα είδε την λάμψιν ψηλά επάνωθεν του ιερού, που λέγουν ότι φαίνεται από δύο ετών. Είδε και μίαν σκιάν, την Παναγίαν. Άλλοι είδαν και τον Χριστόν. Άλλοι δεν είδαν». (1) Μια μαρτυρία ακόμη, όχι σπάνια αυτή καθ' εαυτή, όμως ιδιαίτερη, αφού αναδύεται από το προσωπικό Τετράδιο Σκέψεων μιάς σημαίνουσας προσωπικότητας της νεώτερης ιστορίας μας. Παράλληλα, η παραπάνω καταγραφή επιβεβαιώνει την θεϊκή βουλή, κάποιοι να γίνονται αυτόπτες μάρτυρες σε μιάν εμφάνιση της Παναγίας, είτε σε μιά θεοφάνεια του Χριστού και άλλοι όχι.
Εν τω μεταξύ, είχε ροδίσει για καλά αυτή η αυγουστιάτικη αυγή του 1940, όταν το ιερό πλοίο ζύγωνε στην Τήνο για την μεγάλη θρησκευτική πανήγυρη. Ένα σάλπισμα εύθυμο αντιλάλησε: Πρόσταγμα να γίνει ''ανάτασις σημαιών''. Το πλοίο φόρεσε με μιάς το φαιδρό τρίγωνο του μεγάλου σημαιοστολισμού του. Στην προκυμαία και γύρω από το ναό της Μεγαλόχαρης η κίνηση δυναμώνει, αλλά η πιό γελαστή ατμόσφαιρα βασιλεύει στην «Έλλη». Είχε λυθεί στο ταξίδι το πολυθρύλητο ζήτημα ποιοί ναύτες θα σχημάτιζαν το σαρανταμελές τιμητικό άγημα που θα συνόδευε την καθιερωμένη λιτανεία. Και τώρα είχαν κατέβει στο πρυμναίο υπόφραγμα, μαζί με τους οκτώ ευσεβείς υπαξιωματικούς, που είχαν ζητήσει μόνοι τους, από τον κυβερνήτη να τους επιτρέψει να κρατούν, εκ περιτροπής την εικόνα της Παρθένου, στην περιφορά της.
Ήταν πιά η ώρα 8 και εικοσιπέντε και οι υπαξιωματικοί ρωτούσαν τον ανθυποπλοίαρχο Κυριαζόπουλο αν θα πάει στη Μεγαλόχαρη για να του δώσουν ν' ανάψει και γι' αυτούς ένα κερί. Πριν προλάβει ν' αποκριθεί, ακούστηκε δυνατή φωνή: - Τορπίλλη δεξιά!...
Εν τω μεταξύ, είχε ροδίσει για καλά αυτή η αυγουστιάτικη αυγή του 1940, όταν το ιερό πλοίο ζύγωνε στην Τήνο για την μεγάλη θρησκευτική πανήγυρη. Ένα σάλπισμα εύθυμο αντιλάλησε: Πρόσταγμα να γίνει ''ανάτασις σημαιών''. Το πλοίο φόρεσε με μιάς το φαιδρό τρίγωνο του μεγάλου σημαιοστολισμού του. Στην προκυμαία και γύρω από το ναό της Μεγαλόχαρης η κίνηση δυναμώνει, αλλά η πιό γελαστή ατμόσφαιρα βασιλεύει στην «Έλλη». Είχε λυθεί στο ταξίδι το πολυθρύλητο ζήτημα ποιοί ναύτες θα σχημάτιζαν το σαρανταμελές τιμητικό άγημα που θα συνόδευε την καθιερωμένη λιτανεία. Και τώρα είχαν κατέβει στο πρυμναίο υπόφραγμα, μαζί με τους οκτώ ευσεβείς υπαξιωματικούς, που είχαν ζητήσει μόνοι τους, από τον κυβερνήτη να τους επιτρέψει να κρατούν, εκ περιτροπής την εικόνα της Παρθένου, στην περιφορά της.
Ήταν πιά η ώρα 8 και εικοσιπέντε και οι υπαξιωματικοί ρωτούσαν τον ανθυποπλοίαρχο Κυριαζόπουλο αν θα πάει στη Μεγαλόχαρη για να του δώσουν ν' ανάψει και γι' αυτούς ένα κερί. Πριν προλάβει ν' αποκριθεί, ακούστηκε δυνατή φωνή: - Τορπίλλη δεξιά!...
Και ταυτόχρονα τις τελευταίες συλλαβές σκέπαζε δαιμονισμένος πάταγος και βουή από τρομερή έκρηξη. Σεισμός αλλόκοτος έσεισε το καράβι. Σύγκορμο αναπήδησε δύο μέτρα έξω από τη θάλασσα και από τα σπλάχνα του τινάχτηκαν σε ύψος μέγα σίδερα λιωμένα και ανθρώπινες σάρκες. Δύο ακόμα τορπίλλες που εκτοξεύτηκαν αστόχησαν, ώστε σηκώθηκε απίστευτη κολώνα εβδομήντα μέτρων από νερά, τσιμέντα, πέτρες, πλάκες, κομμάτια του ρημαγμένου μώλου, και έπεφταν σ' όλο το λιμάνι και τα πρώτα σπίτια.
Και ενώ το πλοίο βυθιζόταν, οι τελευταίοι αξιωματικοί κύκλωσαν τον πλοίαρχο Καββαδία που δεν ήθελε να εγκαταλείψει την «Έλλη», σηκώνοντάς τον οι δύο δυνατότεροι και τον κατέβασαν στην βενζινάκατο που περίμενε.
Όταν η λειτουργία τελείωσε, ο έχων επιβλητική τη μορφή Μητροπολίτης Σύρας Φιλάρετος, μίλησε από το δεσποτικό στους πιστούς σαν ιερέας αρχαίας τραγωδίας, μετά στυγερή βεβήλωση ιερού:
Όταν η λειτουργία τελείωσε, ο έχων επιβλητική τη μορφή Μητροπολίτης Σύρας Φιλάρετος, μίλησε από το δεσποτικό στους πιστούς σαν ιερέας αρχαίας τραγωδίας, μετά στυγερή βεβήλωση ιερού:
- Ο επικατάρατος αμαρτωλός κρυμμένος εις τα βάθη της θαλάσσης, περιφραγμένος με χάλυβα, λίγες εκατοντάδες μέτρα έξω από το λιμάνι, αόρατος και ασφαλής, ως κοινός δολοφόνος, έστειλε πυρ και θάνατον εναντίον αθώων χριστιανών, εις ημέραν υψίστης εορτής. Η θεία τιμωρία θα πέσει βαρεία κατά της κεφαλής του!..
(1) Ιω. Μεταξάς, Το προσωπικό του ημερολόγιο, τόμος Ε΄, σελίς 122, εκδ. ΓΚΟΒΟΣΤΗ χ.χ.
Σημείωση: Λογοτεχνική πηγή της ανάρτησης αποτέλεσε το βιβλίο του ακαδημαϊκού Σπύρου Μελά, Η Δόξα του 40, εκδ. ΜΠΙΡΗ, 1970
_Επιμέλεια babiscook_13-8-2012_
_Επιμέλεια babiscook_13-8-2012_
