Πιστεύοντας εις το μέλλον

   ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ περνούν και οι συνθήκες της κάθε εποχής αλλάζουν με ρυθμό καταιγιστικό πολλές φορές. Πόλεμοι, επαναστάσεις, μεταπολιτεύσεις, ξεριζωμοί, κατοχές, είναι μερικές μόνο από τις δυσκολότερες συνθήκες που μπορεί να δημιουργούν και διαμορφώνουν εξελικτικά το πλαίσιο, μέσα στο οποίο καλείται ο άνθρωπος να ζήσει, να μορφωθεί και να εργασθεί. Η σημαντικότερη όμως παρατήρηση μέσα σε αυτό τον κυκεώνα συνθηκών, αλλαγών και πάσης φύσεως δυσκολιών που μπορεί να παρουσιάζονται, είναι η ύπαρξη ενός κοινού παρανομαστή. Αυτός δεν είναι άλλος από αυτή την ίδια την εποχή, η οποία είναι αμείλικτα ΚΟΙΝΗ για ΟΛΟΥΣ τους επιβάτες της.
   Η σημερινή γενιά, αν και εξέρχεται από μια μακρά περίοδο ειρήνης και ευημερίας, εντούτοις, διαθέτει όλη την δύναμη να διατείνεται πως είναι αδικημένη και άτυχη, πως ζει σε χαλεπούς καιρούς και να αγωνιά να ξεδιαλύνει με τρόπο μοιρολατρικά προφητικό, το έτσι κι αλλιώς άδηλο για τους ανθρώπους μέλλον, χωρίς να έχει πίστη ότι μπορεί, έστω, να το διαμορφώσει, αν όχι να το καθορίσει.

   Σαράντα έξι χρόνια πριν, στον πρόλογο των απομνημονευμάτων του, ο Χριστόφορος Κατσάμπας, σημείωνε ότι: "Παραλλήλως με τα προσωπικά μου ενθυμήματα, επιθυμώ να δώσω εις τους μοχθούντας νέους μίαν ελπίδα δια την αύριον, ένα παράδειγμα, την περιγραφήν μιάς μάχης, η οποία εκερδήθη. Και εκερδήθη με ιδρώτα και αίμα, με τον νουν και τας χείρας, με την εργατικότητα και την αξιοπρέπειαν, με την τόλμην και την ευθύτητα, την επιμονήν και την πίστιν εις τον Θεόν.
[...] Η εργασία είναι μία χαρά της ζωής, ίσως η δικαίωσις της υπάρξεώς μας. Όλην μου την ζωήν ειργάσθην με ζήλον και η μόνη παραίνεσις προς τους νέους είναι αυτή: -Να αγαπάτε την εργασίαν σας. Με την αγάπήν αυτήν η εργασία δεν γίνεται ποτέ άγχος, αλλά στήριγμα της ζωής, κυψέλη ελπίδων, ζωογόνος πνοή, πορεία προς την πρόοδον."

   Ο Χριστόφορος Κατσάμπας ήταν ο ένας εκ των δύο ιδρυτών, της πλέον επιτυχημένης και κραταιάς Ανώνυμης Εταιρείας, έτσι όπως εξελίχθηκε στην πορεία της ελληνικής κοινωνικο-οικονομικής ζωής, της ΠΕΙΡΑΪΚΗΣ-ΠΑΤΡΑΪΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΒΑΜΒΑΚΟΣ. Η αυτοβιογραφία του δημοσιευμένη το 1966 στην Αθήνα, γράφτηκε όπως ο ίδιος ο συγγραφέας δηλώνει στον επίλογο του βιβλίου του, "εις αποδείξιν του τι δύναται να επιτύχει ο άνθρωπος εις την ζωήν του, έχων ως γνώμονα την εργατικότητα, την εντιμότητα και την πίστιν προς δημιουργίαν. Ας είναι ελάχιστο παράδειγμα το περιγραφόμενον έργον, εις το οποίον τόσον εγώ όσον και ο αείμνηστος φίλος και συνεργάτης μου Σταμούλης Στράτος, εκ του μηδενός εκκινήσαντες, επιστεύσαμεν πως είχομεν υποχρέωσιν και ηδυνάμεθα κάτι να προσφέρομεν  εις τον τόπον μας και εις τους συνανθρώπους μας κατά το πέρασμά μας από την πρόσκαιρον αυτήν ζωήν."
   Τέτοιου είδους βιβλία που καλλιεργούν την αγάπη προς ιδανικά άξια να μοχθήσει κανείς να τα αποκτήσει, όπως η αξιοπρέπεια, η ηθική, η τίμια εργασία, θα έπρεπε να υποδεικνύονται στους νέους για ανάγνωση από την εκπαιδευτική κοινότητα, και ακόμη ακόμη να διδάσκονται από καθέδρας. Ώστε να έχουν μπροστά στα μάτια τους οι μαθητές ορατά πρότυπα και απτά παραδείγματα από τον κοινωνικό βίο, ανθρώπων που προσέφεραν τόσα πολλά στην πρόοδο της Κοινωνίας και της Πατρίδας, σε εποχές πολύ πιο αντίξοες από την τωρινή...
_Επιμέλεια babiscook_27-5-2013_