babiscook: Πάτρα-Γκντάνσκ Euro 2012. Ένας οδικός άθλος για χάρη της Ελλάδας

Αυτά που βλέπετε ένθεν και ένθεν είναι δύο σήματα. Εκ δεξιών το σήμα της Ελλάδας (για το οποίο δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά) και εξ ευωνύμων το σήμα της Ευρωπαϊκής Οδού 75, που είναι μια οδική αρτηρία του Διεθνούς Δικτύου Εθνικών Οδών της Ευρώπης. Η Ε75 ξεκινά από το Βάρντο της Νορβηγίας στη Θάλασσα του Μπάρεντς, συνεχίζει νότια διασχίζοντας τη Φινλανδία, μπαίνει στην Πολωνία από την πόλη Γκντάνσκ της Βαλτικής Θάλασσας, συνεχίζει στην Τσεχία, τη Σλοβακία, την Ουγγαρία, τη Σερβία, τα Σκόπια και περνώντας από την Πάτρα καταλήγει στη Σητεία της Κρήτης, δηλαδή στη Μεσόγειο Θάλασσα.

Ποιά όμως μπορεί να είναι η σχέση τους; Ποιό είναι το κοινό στοιχείο που για ένα ολόκληρο πενθήμερο τα ένωσε; Μα όταν βρισκόμαστε σε ρυθμούς Euro που συμμετέχει η Ελλάδα, τι άλλο από την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου (!) η οποία την Παρασκευή 22 Ιουνίου αγωνιζόταν με αντίπαλο την Γερμανία στο Gdansk της Πολωνίας για την προημιτελική φάση του Euro 2012.

Η ιδέα (Θεμίνιο) που έπεσε σαν δευτεριάτικος κεραυνός εν αιθρία, έγινε αποδεκτή χωρίς δεύτερη σκέψη (babiscook) με τον ίδιο αναπάντεχο τρόπο (δεν θέλω σχόλια..) και δεν άργησε να ''σφραγιστεί'' από την υπογραφή του ''ST'', που ήδη από το βράδι της ίδιας ημέρας είχε έτοιμες όόόόλες τις αποσκευές του για αναχώρηση, εκτός από την μουσική επένδυση του ταξιδιού... Μέσα σε κλίμα χαρμολύπης έφυγε η Τρίτη και μεσημέρι Τετάρτης άρχισαν οι γυροβολιές πέριξ της οικείας ''ST'', μόλις για 1 μόνο ώρα. Κάποτε το Nero τελείωσε την εγγραφή του 3ου και τελευταίου cd of Patras-Gdansk που αν θυμάμαι καλά περιείχε chill out music κάτι κοντινό της celtic..

Μ' αυτά και μ' εκείνα, κούτσα κούτσα και σιγά σιγά πήραμε την ανηφοριά... Ύστερα από 6 ώρες οδήγησης με ολιγόλεπτη στάση στην Αμφιλοχία, βρεθήκαμε αραγμένοι στο πλάι της εθνικής οδού στο ύψος των Ευζώνων για μιά τελευταία ανασύνταξη δυνάμεων, λίγο πριν την τελική ευθεία για τα Σκόπια. Η είσοδος στο γειτονικό κρατίδιο επιβεβαίωσε το θρύλο του "κεράσματος" και με ένα 5ευρω στην πράσινη κάρτα όλα δούλεψαν ρολόι. Έτσι, ο ''αγαθός'' κατά τα άλλα υπάλληλος πειθόμενος για την εντιμότητά μας δεν χρειάστηκε να βγεί από το φυλάκιο να κάνει έλεγχο... Χάρη στον επαρχιακό χωριατόδρομο που οι γείτονες δεν παύουν ανά 500 μέτρα να μας θυμίζουν ότι λέγεται "Αυτοκινητόδρομος Alexander of Macedon" φτάσαμε στα σύνορα με την Σερβία μετά από πορεία 1 ώρας και 45 λεπτών περίπου. Έχει πλέον νυχτώσει για τα καλά και μόνο περνώντας από το Βελιγράδι θα δει κανείς φώτα και έντονες επιγραφές να σπάνε την αχνοκίτρινη μονοτονία του εθνικού δικτύου.

Κατά το ξημέρωμα είναι εμφανές ότι θα μυρίσουμε γνήσιο κεντροευρωπαϊκό αέρα. Μπήκαμε στην Ουγγαρία με κατεύθυνση για... Βουδαπέστη, καφεδάκι στις όχθες του Δούναβη, τι άλλο! Καθ' οδόν και περί ώρα 7η πρωινή, τα αυτοκίνητα του καθαρισμού παραλαμβάνουν τους υπαλλήλους καθαριότητας που από νωρίς έχουν σπείρει δεξιά και αριστερά του αυτοκινητόδρομου και οι οποίοι μή έχοντας τι άλλο να μαζέψουν από τα έτσι και αλλιώς καθαρά πρανή του δρόμου, αναλώνονται μάλλον σε γόπινγκ...

Φρέντο ζητήσαμε νες μας έφτιαξαν αλλά η Βουδαπέστη όλα κι όλα, όμορφη πόλη.. Μετά από δίωρη ανάπαυση και πέρασμα πάνω από τον Δούναβη, κατευθυνθήκαμε προς Μπρατισλάβα. Από τις 11.30 έχουμε βαλθεί να καταβροχθίσουμε χιλιομετρικά την Σλοβακία την οποία γνωρίζαμε μόνο από τα ''Παιχνίδια χωρίς Σύνορα'' της ΕΤ1. Στάσεις γίνονται κατά βάσει σε πρατήρια καυσίμων. Ενδεικτικά τον Ιούνιο του 2012 οι τιμές της αμόλυβδης στα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη είχαν ως εξής: Ελλάδα 1.65, Σκόπια 1.33, Σερβία 1.55, Ουγγαρία 1.85, Σλοβακία 1.65, Τσεχία 1.60 και Πολωνία 1.33. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό φουλάραμε σε Σκόπια και Πολωνία, πατώντας όμως και την... βενζινόφλουδα της Ουγγαρίας. Οι τιμές είναι σε ευρώ αν και πλήν της Ελλάδας καμία άλλη χώρα δεν ανήκει στην ζώνη του ευρώ. Σ' όλα τ' άλλα πίσω, αλλά στο νόμισμα τους τρώμε...

Διασχίζοντας το δυτικό τμήμα της ''χώρας των Στρούμφς'' (με τα όμορφα σπίτια τους να ξεπετάγονται μέσα απ' την πυκνή βλάστηση σαν άλλα μανιταρόσπιτα) στο ύψος της Ζίλινα εισερχόμαστε για λίγο στην Τσεχία με κατεύθυνση προς Ostrava, χωρίς να αντιληφθούμε ότι αλλάξαμε χώρα, αφού η οποιαδήποτε αστυνομική συνοριακή αρχή απουσιάζει τελείως, ενώ με τον ίδιο ξαφνικό τρόπο πατάμε τη νότια Πολωνία ακολουθώντας πάντα τον αγαπημένο μας αυτοκινητόδρομο Ε75 προς το ''Τρίγωνο του... Κατοβίτσε''. Σ' αυτό το ''σύμπλεγμα'' χωριών που αποτελεί την ευρύτερη περιοχή του Κατοβίτσε, είναι δύσκολο να μη χαθεί κάποιος που περνάει για πρώτη φορά (και δεύτερη θα' λεγα...). Απο κει και πέρα τα σχέδια επί χάρτου σταματούν και το GPS ξαναπέρνει το διακοσμητικό του χαρακτήρα. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, μοναδικός πλέον εχθρός είναι ο χρόνος. Η ώρα είναι πέντε το απόγευμα όταν το GR της πινακίδας του μοναδικού ελληνικού αυτοκινήτου που κινείται στο δρόμο Katowice-Lodz γίνεται αντιληπτό από πολωνέζικο φορτηγό που κορνάρει μέχρι να μας ''πλαγιάσει'' και να μας κάνει το σήμα της νίκης φωνάζοντας ''Win German''!!! Είναι το επίσημο καλωσόρισμα, ενώ το περιστατικό επαναλήφθηκε αμέτρητες φορές από κει και στο εξής...

Ο δρόμος από το Lodz μέχρι το Gdansk είναι μια ατελείωτη ευθεία μέσα από δάση και λιβάδια. Στις 4 ώρες που χρειάστηκε να τον διασχίσουμε η θερμοκρασία έπεσε κατά 12 βαθμούς C και έτσι η θριαμβευτική είσοδος στην πόλη-σύμβολο της Πολωνίας έγινε στις 12.30 μετά τα μεσάνυχτα με 16,5 β. C. Ώρα για ύπνο...

ΕΛΛΑΣ - ΠΟΛΩΝΙΑ ΣΥΜ-ΜΑ-ΧΙΑ!

Η ημέρα του αγώνα (22 Ιουνίου) είχε το δικό της άρωμα. Απ'το πρωί βαλθήκαμε να γνωρίσουμε την πόλη. Τους δρόμους και τα δημόσια κτήρια στόλιζαν ελληνικές, γερμανικές και φυσικά πολωνικές σημαίες ως ένδειξη φιλοξενίας των φιλάθλων των δύο ομάδων. Αλλά ενώ στο θέμα των σημαιών οι Πολωνοί ήσαν δίκαιοι έχοντας αναρτήσει ίσο αριθμό παντού, οι ίδιοι δεν έκρυβαν την υποστήριξή τους στην Ελλάδα εκδηλώνοντας παράλληλα το μίσος που τρέφουν κατά των Γερμανών. Δεν έχαναν ευκαιρία να τονίσουν την συμπαράστασή τους στην Εθνική μας ομάδα με ευχές για νίκη κατά της Γερμανίας και παρατεταμένα κορναρίσματα. Συχνά πυκνά σταματούσαν τα αυτοκίνητά τους για να διασχίσουν οι Έλληνες φίλαθλοι τον δρόμο υπό τις επευφημίες τους.

Το pregame show έλαβε χώρα στην κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης του Γκντάνσκ όπου οι χιλιάδες των Ελλήνων, αλλά και των Γερμανών ήσαν συγκεντρωμένοι φωνάζοντας συνθήματα και τραγουδώντας υπέρ των ομάδων τους. Απο ελληνικής πλευράς το ρεπερτόριο εξαντλήθηκε με προτελευταίο άσμα το ''Έτσι... περνάνε αυτοί που σας χρωστάνε'' και τελευταίο όπως πάντα, τον Εθνικό Ύμνο. Το φωτορεπορτάζ είναι πλούσιο...