Δημοψήφισμα, η Εκδίκηση της Δημοκρατίας

 Η στιγμή της πραγματικής πληρωμής έφτασε. Τώρα μόνο κλείνει ο φαύλος κύκλος της τελευταίας τεσσαρακονταετούς περιόδου, της βαρύγδουπα επονομαζόμενης «Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας». Ο «προ μικρού μεθ' ημών» ελληνικός λαός βαδίζει ήδη προς το ικρίωμα, εκεί όπου σε λίγο θα περάσει στο λαιμό του τη θηλιά, που δεκαετίες τώρα έπλεκε με τα ίδια του τα χέρια. Δίκαια τιμωρείται ως ο ληστής επί σταυρού και άξια παθαίνει καθ' α έπραξε. Δείγμα του μεγέθους της αλλοτρίωσης, η απουσία του ηρωικού στοιχείου αλλοτινών εποχών, που το υφάρπαξε η καλοπέραση του ασύδοτου βίου, διότι καθώς τα λεξικά σημειώνουν· ασυδοσία, είναι «η ανεξέλεγκτη ελευθερία λόγου ή πράξεων ενός ατόμου ή οργανισμού, το να μην περιορίζεται κάποιος από κάποιον ηθικό ή νομικό φραγμό».

   Και αν στους μεσαιωνικούς χρόνους «ασύνδοτος», ήταν ο νόμιμα απαλλαγμένος από την φορολογία, στον πρόσφατο ελληνικό βίο ο νεοέλληνας φρόντισε για την ετσιθελική απαλλαγή του από τις πάσης φύσεως υποχρεώσεις του (ηθικές, κοινωνικές, οικονομικές) τόσο απέναντι στο κράτος, όσο περισσότερο, έναντι των συνανθρώπων και συμπολιτών του. Ερχόμενος «Ο Λαός στην Εξουσία» συνήθισε να κάνει ότι του γουστάρει, χωρίς να δίνει πουθενά λογαριασμό, αφού κατά το λαοφιλές σύνθημα, «Τώρα | το λόγο | έχει ο Λαός». Γονυπετής προσκύνησε τη νέα του θεά Ασυδοσία και αυτή τον άλωσε και τον διέφθειρε ως το μεδούλι με τον εύκολο και εφήμερο επιδοτούμενο πλουτισμό. Προσέθεσε στον ψυχισμό του την κουτοπόνηρη αντίληψη των «δικαιωμάτων»* του και από κοινού, ως «όμοιος ομοίω» με τους εκλεκτούς του άρχοντες, άρχισε ευθύς να εξαργυρώνει σε... είδος τα ευρωπαϊκά πακέτα που προορίζονταν για την οικονομική σύγκλιση της χώρας προς τις οικονομίες των άλλων ευρωπαϊκών κρατών-μελών.

Μα  σαν πλοκή αρχαίας τραγωδίας

που φτάνει κάποτε στο τέλος,

την ώρα που η χώρα ακροβατεί επί ξυρού ακμής,

ζητάει τώρα η Δημοκρατία να «ξεπλύνει» επιτέλους,

ντροπή και ατίμωση τόσων ετών διαδρομής...

  Την κρίσιμη αυτή στιγμή του αδιεξόδου, σύμπας ο επαίσχυντος πολιτικός κόσμος, οι σύγχρονοι Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι, εν συμπαιγνία μεταθέτουν έντεχνα και ύπουλα την από σαράντα ετών τεράστια πολιτική τους ευθύνη, κατά τρόπο προκλητικά ανέντιμο, δειλό και ανήθικο, πάνω στους ώμους του πάλαι ποτέ «Κυρίαρχου Λαού», παγιδεύοντάς τον να κρατήσει ψηλά για μια ακόμη, τελευταία (;) φορά, τη σημαία του δημοκρατικού του φρονήματος, μαζί με την καυτή πατάτα ενός μονοσήμαντου Δημοψηφίσματος, ως κορυφαία δήθεν έκφραση άμεσης δημοκρατίας, στο πιο ακατάλληλο μάλιστα χρονικό σημείο. Αλλά γιατί να δυσανασχετεί με την ερμηνεία του «διλήμματος» ο παντογνώστης «Κυρίαρχος Λαός»; Έχει όλα τα εφόδια από την πολυετή πείρα της άσκησης των δημοκρατικών του καθηκόντων και δικαιωμάτων να κρίνει και να αποφανθεί, με υψηλό πάντα δημοκρατικό αίσθημα. Εξάλλου τα έργα των χειρών του, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί του, ανέκαθεν τον διαβεβαίωναν ότι «Στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα»!...

  Η «Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία» φεύγει, η Πολλοστή Ελληνική Δυστυχία έρχεται! Εύχομαι σε όλους μας (στα ξερά και στα χλωρά), καλό και δημοκρατικό αγγούρι...
                                             ...πάντως, μπόρα είναι, θα περάσει!

Υ.Γ. Θερμή παράκληση. Όταν σε συζητήσεις παρευρίσκονται ΠΑΣΟΚΟΙ και ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ, να καταθέτουν την άποψή τους (όσο σημαντική κι αν είναι αυτή), μόνο εφ' όσον αιτηθούν και τους δοθεί η άδεια από τους υπόλοιπους παριστάμενους. Ευχαριστώ.

*Η φράση «τα δικαιώματά μας» είναι συνήθης στους χωριάτες της ελληνικής επαρχίας, προκειμένου να κατοχυρώνουν, καρπώνονται και διαφυλάττουν συνθήκες και πράγματα προς ίδιον όφελος.
- Η γελοιογραφία του Αρκά προέρχεται από το blog ''The Trader's Diary'' του Βασίλη Μαρκάκη
 Διάγγελμα προς τον «Κυρίαρχο Λαό»  babiscook_4-7-2015